zandpoortvest 10
be 2800 mechelen
t +32 15 336 336
m (b) +32 478 811 441
m (d) +32 475 477 478

Herman Van Ingelgem: exhibition views

 

'Altijd Prijs Prijs', De Fabriek, Eindhoven 2007

Transit: Herman Van Ingelgem, De Fabriek, Eindhoven

 

Transit:  Herman Van Ingelgem, de Fabriek, Eindhoven

 

KUNST 07, Zürich, november 2007 - 'descripted spaces'

HVI

HVI

Transit, booth C5, one man show Herman Van Ingelgem 'Descripted Spaces'

 

7daysbrunch, during Art 38 Basel, June 2007

Van Ingelgem Van Ingelgem

Transit presented work from Herman Van Ingelgem & Thomas Raat in 7daysbrunch, curated by Erno Vroonen

 

Places, Transit, January - February 2006

De favoriete stijlfiguur van Herman Van Ingelgem is ongetwijfeld de “pars pro toto”, het deel voor het geheel. Het etiket “minimalist” doet hem wellicht steigeren maar het is toch een term die men zou kunnen associëren met zijn oeuvre. Zijn werk getuigt van een streven naar vereenvoudiging en een steeds verder uitbenen van zijn ideeën. Van Ingelgem beschrijft zijn werk als “prothesen”: verlengstukken van zijn denken. De prothesen zijn een uitbreiding van zijn lichaam, net zoals taal dat is.

Aanvankelijk concentreerde het werk van Van Ingelgem zich rond de sfeer van een privé huis. Een aantal karig opgestelde elementen moesten bij wijze van prothesen de ontbrekende ruimte suggereren en weer tot leven brengen. Van de privé sfeer is zijn werk geëvolueerd naar de publieke sfeer: een voetbalstadium, prefab constructies, een stand van een autosalon, een frietkot,…
Verder nadenken over ruimtelijkheid deed hem belanden bij de hotelkamer. Het specifieke van een hotelkamer, of juist het gebrek daaraan, en het feit dat de architectuur zo “basic” is,  fascineert hem. Het was een uitdaging om die typische combinatie van huiselijkheid en anonimiteit, die vage schemerzone tussen de privé sfeer en de publieke sfeer, te vertalen in een installatie. Het feit dat de kamer een divers publiek moet aanspreken, wordt gereflecteerd in de standaardindeling die in de meeste hotels rigoureus wordt opgevolgd: een gang, links of rechts de badkamer met het toilet en dan de slaapkamer.
De ons vertrouwde ruimtelijke structuren worden niet identiek nagebouwd maar opzettelijk uitgevoerd in afwijkende proporties of op een andere schaal waardoor ze fungeren als stoorzenders die het artificiële van de constructie onderlijnen. Bovendien maakt Van Ingelgem steeds gebruik van andere materialen dan bij de oorspronkelijke constructie. Het frietkot dat hij maakte met de naam “Belgian Painting” bijvoorbeeld is gemaakt uit hout. Door de schaalveranderingen en het opzettelijke, kwetsbare materiaal wordt het artificiële karakter van de replica benadrukt waardoor we meer bewust worden van de kunstmatigheid en de conventies van de originele constructie. Van Ingelgem is niet geïnteresseerd in het exact nabouwen van de ruimtelijke structuren maar zet de oorspronkelijke constructies om in een nieuwe ruimtelijkheid. In het werk “Derby” wordt een voetbalveld met reclamepanelen vertaald in een meer gestileerde uitvoering waardoor het een driedimensionale versie lijkt van een abstract schilderij.

“Places”, zijn recentste presentatie in galerie Transit te Mechelen, omvat de hele galerieruimte. Van zodra we binnenkomen, botsen we op neonbuizen die het woord “exit” vormen, waardoor de ingang van de tentoonstelling tevens de uitgang wordt. Het lijkt wel of de verlichting naar beneden is gevallen door een of ander ongeluk en dat de neonbuizen willen deelnemen aan het discours door in taal te veranderen. In de volgende ruimte zien we een zestal zwarte kisten met metalen handvaten waarvan er één op wieltjes  staat en twee op een transpalet.
Het zijn fly-cases die door artiesten worden gebruikt om instrumenten te transporteren. Van Ingelgem maakt er kamertjes van, of eerder kamerfragmenten: verloren hoeken uit anonieme kamers. Ondanks het feit dat we in de kisten stukken behangpapier, luchters en verwarmingsbuizen zien, geeft het geheel toch een lege indruk. Van eventuele bewoners valt er geen spoor te bekennen. De ruimtes komen muf, saai en smaakloos over. Het zijn transporteerbare stukjes kleinburgerlijkheid of kneuterigheid die ieder van ons altijd en overal met zich meedraagt.
Wat verderop staan twee tafelmodellen van hotelgebouwen in gipsplaat. De gebouwen zijn niet af, net zoals veel van Van Ingelgem’s werken bewust niet af zijn. De constructies zijn hol en langs de achterkant kan je de binnenkant zien waardoor ze reminiscenties aan decors oproepen.
De laatste ruimte betreed je via een inkom met een gordijn.  Wanneer je er binnenstapt, kom je terecht in een hotelkamer net alsof je vanuit de douche terug in de kamer stapt.  Er heerst een donkere, bedrukte sfeer doordat niet alleen de vloer maar ook het plafond, het bed, de wc en de rest van het interieur bedekt zijn met grijs tapijt.  De verlichting komt vanuit een raam dat uitzicht geeft op een tropische zonsondergang met palmbomen. 
Dit paradijselijk tafereel, hét cliché voor vrijheid en ongereptheid, is echter opgetrokken uit een grote muurposter waardoor elke hunkering meteen zijn immanente valsheid blootlegt.
Aan de muur is een televisietoestel bevestigd op een standaard. Op de videobeelden zien we de tuin van Van Ingelgem’s overleden grootouders.  Wat ooit een keurig moestuintje was, is nu een wildernis waar kippen vrij spel hebben.  Ook hier wordt een kunstmatige zonsondergang geëvoceerd.

Van Ingelgem’s installaties stellen de vraag hoe een “plaats” wordt afgebakend en omlijnd. Het werk is een onderzoek naar ruimtelijkheid en stelt een aantal cruciale vragen. Wat maakt een plek tot een plek en waar houdt ze op? Hoe beïnvloedt hun specifieke karakter onze conditie? Ons begrip van afzonderlijke plaatsen is sterk geconditioneerd door onze ervaringswereld. Stilzwijgende conventies hieromtrent hebben zich als loodzware denkkaders in ons genesteld. Van Ingelgem wijst met zijn kunstmatige decors op die geconformeerde overeenkomsten en suggereert een mogelijk alternatief: bij hem is de ingang tevens de uitgang, fungeert een douchegordijn als deur, … Deze tentoonstelling is dan ook een uitnodiging om binnen te stappen in een georchestreerde voorstelling van het geënsceneerde universum  van Van Ingelgem.

Sam Steverlynck, Januari 2006

Van Ingelgem PlacesVan Ingelgem Places

Van Ingelgem Placesherman van ingelgem

Van Ingelgem Places

 

 

Transit, 2001

Van Ingelgem

 

Van Ingelgem

 

Van Ingelgem

Van Ingelgem